Ważyno-Skóry,sierpecki,mazowieckie,Polska

	Wycinek mapy z roku 1910

Dzieje własności ziemskiej według Herbarza Mazowieckiego prof. Jerzego Łempickiego.

Liczące około 80 ha roli miały obsadę kmiecą, lecz podzielony były na drobne działy. Nie wiadomo, czy tutejsi Ważyńscy z przydomkiem Skóra byli krewnymi poprzednich. Im to przypisuje Paprocki herb Awdaniec, na co wskazuje charakterystyczny dla tego rodu przydomek Skóra. Z tej rodziny występował tu w latach 1531-1548 Jan Skóra Ważyński, którego bracia byli dziedzicami na Białoskórach. Byłaby to więc ta sama rodzina, co Białoskórscy. Jan miał 6 synów i kilkoro wnuków. Była tu też rodzina Ważyńskich, która przyjęła przydomek Ważyńskich Chorążyców, po Andrzeju zmarłym przed 1576 rokiem (może synu Jana Skóry). Jednym z dziedziców był tu w latach 1617-1620 Bartłomiej Ważyński, podkomorzy derpski, najpewniej osiedlony w Inflantach. W Ważynie-Skórach w XVII wieku były 2 zagrody Ważyńskich. W 1662 roku Walenty Ważyński w swoim dziale miał 4 czeladzi i 3 poddanych, Andrzej Ważyński zaś 4 czeladzi i 11 poddanych. Już pod koniec XVII wieku część w Ważynie-Skórach przeszła w ręce Łagunów, którzy stopniowo stali się dziedzicami dóbr obejmujących również części w Grodkowie, Dziembakowie i Borkowie Kościelnym. Obok tego dużego działu w 1789 roku w Ważynie-Skórach były też działy bezkmiece Kraśniewskiego, 2 Pęskich i 3 Łagunów. Dobra w Grodkowie, Dziembakowie i Ważynie-Skórach należały do Walentego Rokitnickiego, który sprzedał je Adamowi Łączyńskiemu. Około 1830 roku należały one do Paprockiego, następnie zaś uległy podziałowi. W rezultacie utworzyły się w Ważynie-Skórach dwa większe gospodarstwa, które w okresie międzywojennym należały do Jana Zglinickiego (87 ha) i do Edwarda Brudnickiego (108 ha).Dzisiaj miejscowość ta nosi nazwę Warzyn-Skóry.

Zobacz też Ważyn Kmiecy oraz historię rodu Ważyńskich